Miesięcznik "Menażeria"

Choć ten  rok zapewne nie będzie ostatni, niech jakgdybybył. Nie szczędźmy sobie chaosu, wszak najlepsze rzeczy w życiu są za darmo i zdarzają się przypadkiem.  

Pięknie się gra na dudach, zagryzając ogórkiem benzynę bezołówkową, patrząc jak na falach absurdu kolejny raz wypłynie po łysych trupach na wierzch posoki ten dziad borowy na opasłym wielorybie i zrobi wszystkim dobrze.

Mnie osobiście dużo lepiej być nie może, choć bywa, że krew z uryną zalewa. Co za okrutna rozpusta się dzieje! Podobno górnik zarabia tyle co biurwa w stolicy. A przecież jej praca jest tyleż trudniejsza, niebezpieczniejsza i bardziej stresująca w tym wyścigu szczurów niż to rycie w glebie. Logiki jednak więcej nie wymaga. To pieprzone, pancerne, rozszczepiające na miliard kawałków, zabójczo skuteczne drzewko. Jakie trzeba mieć IQ, żeby w XXI wieku (teraz, kurwa!) twierdzić, że to, co przysyła nam obcy wywiad (po 5 latach) to ‘zabezpieczone dowody’?  I ta wszechobecna, pieprzona pruderia. Nawet cycków nie można pokazać chyba, że przez ułamek sekundy przerywany napierdalanką z broni maszynowej. Nie można też pokazać zarostu jakiegoś pokurwieńca bez fali nienawiści ze strony wszy łonowych czy innych ssaków bezczelnych. No a jest ich coraz więcej i więcej. Też lubię rypać jak królik, ale ponadto potrafię czasami czytać między wierszami (zwłaszcza w znacząco innej strefie czasowej), przez co nie muszę nikomu udowadniać swojej wyższości w łańcuchu pokarmowym. Siła wyższa też nie wymaga zresztą wiary. Wystarczy kilka atomów węgla, wodoru, azotu i tlenu, ale niepoprawni ateiści proponują zamknięcie kopalni i końską dawkę środków na ból istnienia. Pozostańmy więc w awangardzie i pamiętajmy, że od pigułki ‘przed’ lub ‘po’ najlepsze są te brane w trakcie zabawy.