Miesięcznik "Menażeria"

Czy to już wiosna czy jeszcze zima? Po raz kolejny zadaję sobie to pytanie. Śniegu już nie ma, słońca jeszcze nie... Wieczne przedwiośnie wyczerpuje mój hart ducha, gdy zima już nie cieszy, a jej potencjalne nawroty kładą na moją psychikę blady strach. I chociaż wiosna odlegle majaczy gdzieś na horyzoncie, ja nie wierzę przebiśniegom, a wewnątrz zalega jeszcze zimowy chłód. Nawiedza mnie myśl: „niech to się już skończy” albo „niech to się już zacznie”. Zawieszona pomiędzy zimą a wiosną przedstawiam Wam zestaw designerskich pomysłów, którymi chcę się podzielić o wiele bardziej z potrzeby ciepła na końcówce biegu ku wiośnie niż z pragnienia piękna. Zainspirował mnie dziwaczny – bo przecież wcale nie ładny – mebel, (fotel czy też może kapsuła deprywacyjna), który ma na swoim koncie Atelier Van Lieshout. Ma on niedokładny, zaoblony kształt wielkiej czaszki, wyściełany jest na prymitywno-luksusową modłę naturalnym futrem. Można się łatwo domyślić, że mebel służy do tego, żeby odciąć użytkownika od bodźców zewnętrznych, pozwalając tym samym na maksymalne wyciszenie lub skupienie, kilka słów do autystycznego pierwiastka. Podoba mi się ta zabawa proporcją i symboliką, robienie porządku we własnej czaszce przez wejście do innej, wielkiej; chwila ciszy i ciemności, nieobecność i otulenie. Podobną ideą kieruje się wielu innych projektantów tworzących tak zwane „pody”. Oddzielenie jednostki od otoczenia może mieć wiele estetycznych ujęć, ale cel zawsze ten sam: chwila spokoju w rozpędzonym świecie, moment namysłu, wyjście z całkowitego zamknięcia jest prawie jak ponowne przebudzenie, a czas spędzony wewnątrz jak prawowita, należna nam nieświadomość, głęboki społeczny sen.

Idea nie jest bynajmniej nowa. Proszę zwrócić uwagę chociażby na wspaniale prezentujący się plastikowy fotel-bańkę od Eero Arnio – to 1965 rok! Wiele foteli o podobnej stylistyce to zaledwie kopie tego pomysłu. W ostatnich latach, poza szaloną, wspomnianą już czaszką, uwagę zwraca piękny filcowy strąk Hush projektu Freyji Sewell, w którym podobnie jak w czaszce można zapomnieć na chwilę o świecie, ale wśród zdjęć znajdziecie parę innych sposobów odcięcia się od otoczenia. Chwila przerwy stała się znakiem naszych czasów nie tylko w domu, firmy inwestują w fotelo-łóżka, na których pracownicy mogą oddawać się wyciszonej drzemce, oczywiście tylko po to, żeby ruszyć ze zdwojoną siłą wraz z powrotem równowagi.

Pozdrawiam z końcem zimy i na koniec dorzucam jeszcze kilka obrazków z wygodnej i ciepłej strony życia, fotele wchłaniające w swoją miękkość albo bujające do błogiego snu. Każdy znajdzie coś dla siebie, zanim wszyscy wyjdziemy w pewną już wiosnę. Polecam kolejną galerię „Menażerii” w Pinterest dostępną na https://pl.pinterest.com/menazeriowo/strefa-comfortu/, a także pokrewny artykuł w serwisie DesignMilk: http://design-milk.com/12-seats-for-maximum-relaxation/. Trzymajcie się ciepło i byle do wiosny!