Miesięcznik "Menażeria"

Słowo na niedzielę

 

 

granice mojego języka są granicami mojego świata

Ludwig Wittgenstein

 

w niedzielę nasze języki się gubią

bezradnie mielimy rosnącą w ustach interpunkcję

przecinek w niewłaściwym miejscu

potrafi teraz wywołać wojnę

staramy się panować nad myśleniem

ale nie jesteśmy poprawni

gramatycznie

składnia skłania nas do krzyku

wypluwamy słowa jak zgniłe jabłka

semantyka nie traktuje nas poważnie

w niedzielę nie dzielimy znaczeń

znaczenia rozdzielają nas

 

 

 

Sieć

 

łowimy księżyc przez facebooka

między kablami plączą się nam gwiazdy

zapuszczamy w sieci korzenie

kto tutaj nie płynie nie jest na fali

jutro zamienimy się w ryby łapczywie

połykając elektroniczne hieroglify

tyle po nas zostanie ile naszych łusek

powyklejanych po drugiej stronie lustra

nie umiemy mówić ale będą nas lubić

będziemy czytać między wodorostami

później utoniemy
 

 

Marzenia o byciu Sexy Doll objaśnione przez realia chemii i fizyki

 

więc chciałabym się rozklejać

w miejscach do tego przeznaczonych

tracić głowę a później ją znajdować

gdzieś na półce między Llosą i Sadem

chciałabym cały czas widzieć ale raczej nie wiedzieć

przy udzie poprawiać śrubki zamiast podwiązek

chciałabym tańczyć tak jak mi skręcisz nogi

obejmować mocno z regulacją uścisku

ty zdecydujesz czy otworzę usta

być twarda jak plastik odporna na rysy

(rany mogą pękać ale nie zakrwawią)

wszelki ból zamieni się w skrzypienie

i nareszcie stanie się komunikowalny

w końcu nie trzeba będzie poprawiać szminki

chodzić do fryzjera czy malować paznokci

produkt od razu gotowy do spożycia

(cena zawiera proporcje i objętość piersi)

termin przydatności odroczony do jutra

 

 

 

Bohaterki Polańskiego słuchają Joy Division

 

miłość znów nas rozdzieli

kolejny raz będziemy się rozplatać

płaty naszych słów będą przesolone

w coachingu mówi się rozwój

przez nasze okno to raczej

wygląda na rozkład

pamiętasz co było

w wodzie? miało być oczyszczenie

a wyszło pranie brudów

ohydne wodorosty

pozorujące życie

dno już osiągnęliśmy

z której strony wiatr zawieje

tak wyginają się trzciny

jeśli żadna nie potrafi się złamać

ktoś powinien ją

przeciąć

 

 

 

Albert Schweitzer i Artur Schopenhauer spacerują na Mazurach

A.S

– ile tu życia

– tyle śmierci

 

 

 

Drzwi są zamknięte, czekamy na otwarcie

 

nawet kwiaty straciły głowę

to obietnica życia

umarłego różami wszystko

już pozamiatane pod dystans

co można zatrzymać trzeba

zostawić herbata znów gorzka

od Schopenhauera Nietzsche

dorzuca swoje trzy gorsze

co cię nie uskrzydli to ściągnie

na ziemię chcesz na kogoś liczyć

to się przelicz

 

 

 

Refleksje po lekturze Dantego a przed końcem świata

 

z okazji końca świata

nauczyłam się niemieckiego i włoskiego

nigdy nie wiadomo kogo się spotka

po drugiej stronie

 

 

 

Dramatyka opisowa

 

od dziś jesteśmy liczbą

pojedynczą

(liczby parzyste

wyszły z użycia)

zaraz się wyprowadzimy

nie sprowadzimy

do wspólnego mianownika

wymienimy spółgłoski

na samogłoski

pół na pół

sam na sam

zajdzie oboczność

kocham na kończę

a teraz usuń

niechciane zaimki

w miejscach dwuznacznych

zastosuj cudzysłów

nie łącz ze sobą

zdań ani zdarzeń

i nie próbuj mnie zmieniać

odmieniać przez przypadki

takie są zasady

 

 

 

Paryż w 3D

 

patrzymy sobie w oczy

i nic z tego nie wynika

dławimy się frazą z Godarda

jakbyśmy zostali skazani

na Nową Falę

 

mamy tyle innych

języków znaczeń symboli

i kolejną noc

z którą nie przypłyną

 

 

 

Anna Dwojnych – ur. w 1988 roku, absolwentka socjologii i filozofii, doktorantka w Zakładzie Badań Kultury Instytutu Socjologii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Badaczka estetyzacji ciała i twórczości Larsa von Triera. W latach 2013-2017 współredaktorka magazynu „Inter-.Literatura-Krytyka-Kultura”. Pisze poezję i prozę. Wyróżniona na kilkunastu ogólnopolskich konkursach poetyckich. Publikowała na łamach m.in. „Odry”, „Gazety Wyborczej”, „Fragile”, „Lampy”, „Blizy”, „Wyspy”, „Fabulariów”, „Wakatu”, „Kontent”, „Cegły”, „Śląskiej Strefy Gender”, „PKPzin”, „Helikoptera” oraz w antologiach: „Młody Toruń poetycki” (MaMiKo, 2013) i „Grała w nas gra” (Fundacja Kultury Akademickiej w Poznaniu, 2017). Autorka tomiku „gadu gadu” (MaMiKo 2011). Mieszka w Toruniu.

 

Publikacja powstała w ramach "Miejsc wspólnych" – cyklu poświęconego poetom z regionu kujawsko-pomorskiego, na który przyznano autorce stypendium Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego.