Miesięcznik "Menażeria"

 

 

Prezydentowi Pawłowi Adamowiczowi

 

 

 

Dwa proste wiersze o śmierci

 

 

 

****

 

jeśli zginąć tak nagle nie przypadkiem

 

to tylko w dobrym humorze

 

 

 

po owocach nas poznają

 

 

 

jeśli wybrać rodzaj śmierci

 

jak wybiera się ciało

 

to nie ostrzem po tętnie

 

 

 

pigułka leczy rany

 

 

 

czas szybciej oddziela 

 

duszę od innych składników

 

 

 

krew nie zaskakuje

 

kropla drąży ciało

 

 

 

jeśli nie umierać

 

to tylko na chwilę

 

 

 

 

***

 

kiedyś myślałem

 

śmierć jest odległą krainą

 

 

 

można ją opuścić

 

wyjść z jeziora o zbyt zimnej wodzie

 

lub z pokoju kiedy

 

zbyt mocno grzeją

 

i chłód przychodzi z ciepłem

 

 

 

powietrze staje się nie do zniesienia

 

reszta mojego życia toczy się dalej

 

 

 

nie wiem nic

 

o przemijaniu

 

 

 

o tym kto ginie na scenie

 

przy światełku w ciemności

 

 

 

nadal budzę się zlany potem

 

we śnie

 

po ataku rzeczywistości

 

 

 

 

Wiersz niezaangażowany

 

niech wie moja lewa

 

co wie prawie prawie

 

ta prawa się boi

 

patrzy na mnie

 

i nie nadstawiaj ucha ani policzka

 

kiedy przyjadą wystarczy

 

kilka mrugnięć

 

migać się będziesz od tak

 

od tego

 

nie żeby strach

 

nie żeby wstyd

 

nie co to to

 

dobre wychowanie nie pozwoli

 

gdy tam biją na odlew

 

naklejkami zamykają usta

 

to przecież tylko inni

 

to przecież tylko

 

to przecież

 

no właśnie

 

nie ja

 

 

 

lipiec, 2019