Miesięcznik "Menażeria"

W rozmowie z Rosenbergiem Pollock mówił o nadrzędności samego aktu malowania, który sam w sobie jest źródłem magii. W kulcie samego procesu, doprowadził swoją twórczość do granicy, gloryfikując przede wszystkim okres jej powstawania. Całkowicie poddawał się symptomatycznemu biegowi zdarzeń, wylewając na płótno ściekającą po patyku farbę. Nie szczędząc autentyczności, w obrazie porzucał niedopałki papierosów, piach, miałkie szkło.

interviewer: How do you know when you're finished with a painting?
Jackson Pollock: How do you know when you're finished making love?

Artyści działający w Kole Naukowym „Zamaluj”, pod opieką Justyny Grzebieniowskiej, są twórcami wystawy „Sztuka wymaga dialogu, dialog wymaga sztuki”. A jakże! Sztuka nakazuje, obliguje, a nawet potrzebuje różnokształtnych konwersacji, dialogów i debat. Zapewne z tego powodu w środowisku sektora kultury rzadko doświadczymy rozmów n i e dotykających tematów z nią związanych. Zasadniczą rozmowę prowadzi artysta, rozpoczyna ją już w trakcie gorączkowego wpatrywania się w obijające każde źdźbło światła białe płótno. To jest dialog sztuki, nie sztuka dialogu!

Wszechobecne na studenckiej wystawie monologi i dialogi możemy rozpatrywać na wielu płaszczyznach. Prezentowane prace są przede wszystkim efektem inspiracji muzyką, której artyści poddali się podczas trwania warsztatów „Otwartych pracowni malarskich”(16-17 marca). Zostały one zorganizowane w kooperacji z kołem naukowym wydziałowych teoretyków – (post)Art. Zajęcia praktyczne zostały poprzedzone blokiem wykładowym, w ciągu którego uczestnicy mogli wysłuchać odczytu słynnych kompozytorów Marcina Gumieli i Jędrzeja Rocheckiego oraz prelegentów z dziedziny nauk o sztuce.

Warsztaty malarskie odbyły się w czterech pracowniach, gdzie przez dwa dni artyści pracowali w rytmach wybranej przez siebie muzyki. Mieli do dyspozycji atelier z muzyką filmową, etniczną, dźwiękami współczesności i brzmieniem natury. Podczas doświadczenia studenci zamierzenie tworzyli pod wpływem bardzo silnego bodźca, którym jest muzyka. W efekcie czego pozostali w dialogu nie tylko z rozbrzmiewającymi po wydziałowych korytarzach dźwiękami, ale i własnym odczuwaniem. Celem warsztatów było poddanie się oddziaływaniu dźwięku, pozostanie w stanie procesu stwarzania i uwalniania wyobraźni.

Ogólna koncepcja wystawy przywodzi na myśl Jacksona Pollocka, który wzbogacił postrzeganie malarstwa o pogląd, że jest ono przeżyciem samym w sobie. Co prawda przywołany artysta prędzej tworzył przeżywając alkoholowe upojenie, jednakże wartość gestu artystycznego pozostaje wartością, samą w sobie.

Podążając za kompozycją prezentowanych na wystawie obrazów, odkrywamy harmonię kolorów, a linie każą doszukiwać się zróżnicowanej dynamiki tonów. Efekt warsztatów przywołuje nie tylko wyobrażenie siły, z jaką potrafi wpływać na nasze odczuwanie muzyka, ale i podkreśla znaczenie samego procesu – aktu twórczego, który upłynnia granicę pomiędzy medium. Samo malarstwo ze wszystkimi pomyłkami, zadrapaniami, podmalowaniami, nawarstwieniami płaszczyzn i kolorów, zadrapaniami i wydrapaniami – staje się nośnikiem czystej ekspresji, namacalnych namiętności. Skończony obraz ujawnia ślady rozprawy nad perfekcją wyrazu, prezentuje efekt szamotaniny niewzruszonego mankamentami malarskiego medium malarza. Jest manifestem ekspresji szorstkiego autentyzmu.

„Sztuka wymaga dialogu, dialog wymaga sztuki”

Galeria na Wydziale Matematyki i Informatyki, UMK

Toruń, ul. Fryderyka Chopina 12/18

30 kwietnia – 14 maja 2015

Zorganizowanej z ramienia Koła Naukowego „Zamaluj” oraz Koła Naukowego (post)Art.

Artyści: Piotr Banaszkiewicz, Magdalena Reiwer, Kinga Nosowicz, Oskar, Gurbada Milena Wiśniewska, Katarzyna Spadło, Marta Szymielewicz, Aleksandra Rakowska, Justyna Lipka, Katarzyna Kudzewicz, Ewelina Nacfalska, Anna Plucińska, Dominika Borys, Justyna Wilczyńska, Angela Kruber, Sylwia Ziółkowszka, Aneta Szaniewska, Sara Juras, Anna Sobolewska.